مرجع تخصصی آب و فاضلاب

طبقه بندي رزين
رزين ها برحسب گروه عامل قابل تعويض متصل به پايه پليمري رزين به چهار دسته زير تقسيم مي شوند:
1- رزين هاي كاتيوني قوي (SAC)
2- رزين هاي كاتيوني ضعيف (WAC)
3- رزين هاي آنيوني قوي (SBA)
4- رزين هاي آنيوني ضعيف (WBA)

1- رزين هاي كاتيوني
رزين هاي كاتيوني در اثر واكنش فنل و يا مشتقات آن با فرمالدئيد و سپس سولفونه كردن آنها به كمك سولفوريك اسيد به حالت توده اي تهيه شدند كه آنها را خرد و غربال مي كردند و مورد استفاده قرار مي دادند. اين گونه رزين ها نيز از سولفونه كردن پلي استيرن تهيه گرديدند. هرگاه در پلي مريزاسيون استايرن مقداري دي وينيل بنزن افزوده گردد پلي مري با ساختار شبكه اي  توليد مي گردد كه در اثر سولفونه كردن آن، رزين كاتيوني قوي تهيه مي گردد. با تغيير دادن ميزان دي وينيل بنزن درجه cross-linked و در نتيجه تخلخل  و پايداري رزين كنترل مي گردد.افزايش پيوندهاي متقاطع  موجب كاهش تخلخل مي شود و در نتيجه مقاومت دمايي رزين بالا مي رود. براي توليد دانه هاي كروي بايد به كمك هم زن منومر در درون آب به حالت سوسپانسيون درآيد و در اين شرايط كوپلي مريزاسيون انجام گيرد. تركيب سولفونه بالا از نوع رزين هاي كاتيوني قوي مي باشد كه مي تواند با تمام كاتيون هاي موجود در آب تبادل يون نمايد. هرگاه به جاي گروه سولفونيك اسيد گروه كربوكسيليك اسيد (-COOH) جانشين شود، رزين هاي كاتيوني ضعيف، توليد مي گردد ولي روش ساده تر براي تهيه اين رزين ها تركيب متاكريليك اسيد با دي وينيل بنزن مي باشد. به طور معمول ظرفيت رزين هاي كاتيوني ضعيف بيشتر از ظرفيت انواع قوي مي باشند كه اين ميزان گاهي به دو برابر مي رسد.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب