مرجع تخصصی آب و فاضلاب

روغن‌های فلزکاری (Metalworking fluid) از زمان‌های یونان باستان تا کنون استفاده می‌شده است اما فرمولاسیون و مطالعه در مورد مکانیزم آنها در هنگام استفاده در دو دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است (۲). روغن‌های فلزکاری را می‌توان به دو گروه عمده با پایه آب و با پایه روغن تقسیم کرد. روغن‌های فلزکاری بر پایه آب را می‌توان در دو طبقه سنتتیک و نمیه سنتتیک قرار داد (۳و۴). گروه دوم روغن‌های فلزکاری به‌طور گسترده در صنایع فلزکاری استفاده شده و در نتیجه حجم زیادی از مواد شیمیائی آلی در فاضلاب این فاضلاب حضور خواهند داشت. در حقیقت به علت گوناگونی این ترکیبات در فاضلاب صنایع فلزکاری، تصفیه‌خانه‌های متداول با مشکلات زیادی در زمینه تصفیه این مواد روبه‌رو هستند (۵و۶و۷).
اتحادیه اروپا از صنایع فلزکاری خود خواسته است که محصولاتی بی‌خطر و قابل پذیرش توسط محیط زیست حین عمل‌آوری و مصرف این محصولات تولید نمایند (۸). قوانین موجود نه تنها به بی‌خطر بودن فرآیند برای کارگران اشاره دارد، بلکه بی‌خطری برای محیط زیست نیز مدنظر می‌باشد. طبق قانون (۶۰/۲۰۰۰/EC) اتحادیه اروپا، توجه زیادی به کاهش اثرات سوء زیست محیطی صنایع فلزکاری و فاضلاب آنها و کاهش حجم این قبیل فاضلاب‌ها دارد.
آلاینده‌های اصلی فاضلاب صنایع فلزکاری شامل (COD (۵۰۰۰۰-۸۰۰۰۰ mg/L، فلزات سنگین (بر حسب نوع صنعت)، TSS (براده‌های فلزات)، مواد محلول (آهن، سرب، آلومینیوم، نیترات، فسفر و ...) و مواد آلی روغنی با زنجیره‌های بلند و حلقوی بوده که نیاز به روش‌های خاصی برای تصفیه دارد. برای تصفیه این فاضلاب‌ها روش‌های مختلف فیزیکی، شیمیائی و بیولوژیکی موجود است. در اوایل دهه ۱۹۹۰، عمده روش‌های تصفیه، فیزیکی (اولترافیلتراسیون و تبخیر) یا شیمیائی (اضافه‌ کردن ماده منعقد کننده) بود اما در دهه اخیر توجه به روش‌های بیولوژیکی برای تصفیه این فاضلاب‌ها بیشتر شده است. روغن‌های فلزکاری از نظر ترکیبات تشکیل دهنده بسیار گسترده بوده که همین امر در ایجاد یک روش تصفیه یا بازیابی واحد برای روغن‌های مختلف، ایجاد اشکال می‌کند. خلاصه ترکیبات تشکیل دهنده روغن‌های فلزکاری به شرح جدول ۱ می‌باشد.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب