مرجع تخصصی آب و فاضلاب

نیتریفیکاسیون و دی نتیریفیکاسیون بیولوژیکی  Biological Nitrification & Denitrification

ترکیبات آلی در تصفیه بیولوژیکی خود تجزیه گشته و آمونیاک تولید می کند آمونیاک نیز توسط اکسید شدن تبدیل به یون نیترات ها و نیتریت ها می شود. اکسیده شدن آمونیاک از همان طریق هوادهی میسر می باشد گاهی نیز در هوادهی طولانیمقدار زیادی از آمونیاک تبدیل به نیترات می شود یعنی عمل نیتریفیکاسیون انجام می گیرد ولی چون زمان لازم برای نیتریفیکاسیون بیشتر از زمان لازم برای تصفیه و برداشت کربن آن بطریق بیولوژیکی می باشد، باید برای نیتریفیکاسیون نیز واحد جداگانه ای در نظر گرفت . از این جهت می توان از یک تانک هوادهی جداگانه برای نیتریفیکاسیون استفاده نمون یعنی پساب را ابتدا در یک تانک هوادهی تصفیه نمود (برداشت موادکربنه ) و سپس در تانک دیگر برداشت ازت یعنی نیتریفیکاسیون میسرخواهد شد. PH اپتیمم برای نیتریفیکاسیون 4/8 و حداقل غلظت اکسیژن باید 1 mg/l  باشد.

دینتیریفیکاسیون فعل و انفعالی است غیر هوازی و احتیاجی نیز به یک مبناء کربن دارد.از این نظر اغلب از متانول به غلظت حدود 60 mg/l  ( از شکر ، اتانول ، استون و استیک اسید نیز استفاده شده ) بعنوان مبناء کربن استفاده نمودهو در یک راکتور شیمائی – بیو شیمائی مثل یک ستون پکینگ دینتیریفیکاسیون را انجام می دهند .

دنیتریفیکاسیون و دینتیریفیکاسیون مراحلی هستند که پس ازمرحله تصفیه  بیولوژیکی قرارمی گیرند معمولا قادر به برداشت حدود 90% از ازت پساب می باشندالبته لازم به یادآوری است که درهمه تصفیه خانه ها این سیستم رعایت نمی شود و مساله مهم اکسیده شدن آمونیاک بوده ومراحل بعدی همیشه لازم بنظر نرسیده است

مرجع تخصصی آب و فاضلاب