روشهای تیتریمتری
• به سادگی واکنش دهد.
• واکنش برگشتپذیر نباشد.
• نقطهی پایان واکنش به حدی پایدار باشد که قابل مشاهده باشد و اشتباه
در تشخیص صورت نگیرد. دو نوع تقسیم بندی برای تیتریمتری وجود دارد. یکی از
نظر محیطی که واکنش در آن صورت میگیرد. (محیط آب و محیطهای غیرآب) و دیگری
از نظر واکنش های به کار رفته در آن. از نظر واکنشهای بهکار رفته نیز دو
نوع تیتریمتری وجود دارد. الف) روشهایی که براساس ترکیب یونها هستند و
تغییر ظرفیت در آنها صورت نمیگیرد و شامل: 1. واکنشهای خنثی شدن 2.
واکنشهای تشکیل رسوب 3. واکنشهای تشکیل کمپلکس ب) واکنش هایی که براساس
انتقال الکترون هستند و در آنها تغییر ظرفیت روی میدهد، مانند واکنش های
اکسایش – کاهش . روشهای تیتریمتری دارای مزایای زیر میباشند:
• ابزار زیادی نیاز ندارند،
• فقط کنترل مادهی تیترانت کافی است.