مرجع تخصصی آب و فاضلاب

اصول نگهداري پيشگيرانه در تاسيسات آب و فاضلاب را مي توان به صورت زير بيان نمود:

1- تعيين حدود برنامه تعمير و نگهداري:

در مرحله راه اندازي سيستم نگهداري پيشگيرانه مجموع هزينه فعاليتها در ابتدا افزايش قابل توجهي نشان مي دهد. دليل آن نيز اينست که هزينه ها در زمانt بايد انجام شود ولي جلوگيري از خساراتي مد نظر است که در زمان t+x مورد انتظار است. لذا در ابتدا 10تا 15/ تاسيسات مورد توجه قرار مي گيرد.

بدين ترتيب زماني که بازگشت سرمايه حاصل مي گرديد از محل سرمايه هاي مزبور بخشهاي ديگر تاسيسات به سيستم مزبور اضافه مي شوند .

2- روش شروع بکار سيستم نگهداري:

در ابتدا بايد منابع مورد استفاده براي نگهداري پيشگيرانه در جايي مصرف شوند که بازگشت سرمايه سريعتر امکان پذير است. جهت پيدا کردن اين بخشها از آناليز نقاط ضعف تاسيسات استفاده مي شود. در آناليز مزبور لازم است از تجربيات ارزشمند بهره برداران استفاده شود.

3- انتخاب راهبرد در استقرار سيستم تعمير و نگهداري:

معمولاً دو راهبرد اصلي يعني نگهداري پيشگيرانه تابع زمان(دوره اي) و تابع وضعيت مورد توجه قرار مي گيرند. گرچه راهبرد نگهداري پيشگيرانه تابع وضعيت از بهره وري بيشتري بر خوردار است(زيرا اقدامات مربوطه تنها زمانيکه وضعيت استهلاک تاسيسات از حدود خاصي تجاوزکند به مورد اجرا گذاشته مي شود)

البته بايد توجه داشت که اين استراتژي نيازمند سازماندهي دقيق و صحيح فعاليتهاي مورد نياز است زيرا زمان اقدامات مزبور کاملاً دقيق از قبل قابل تعيين نبوده و لذا اين امر بعنوان مثال هماهنگي لازم با فعاليتهاي بهره برداري را مشکل مي سازد. همچنين بايد گفت که اين امر نياز سنسورهاي پايش وضعيت  تاسيسات دارد که گران هستند. لذا توصيه مي گردد که در ابتداي امر از استراتژي تابع زمان (دوره اي) استفاده شود. ولي در دراز مدت بايد با توجه به زمينه سازي لازم و تامين مالي مورد نياز نگهداري پيشگيرانه تابع وضعيت جايگزين گردد.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب