نکات و خطرات ترکیبات پرفلوئوروشده (PFAS) مانند PFOA و PFOS در آب آشامیدنی
۱. نکات و خطرات ترکیبات پرفلوئوروشده (PFAS) مانند PFOA و PFOS در آب آشامیدنی
ویژگیهای شیمیایی و پایداری
PFAS گروهی از ترکیبات شامل زنجیرههای هیدروکربنی با اتمهای فلوئور جایگزینشدهاند؛ مهمترین نمونهها PFOA (پرفلوئورواکتاناسید) و PFOS (پرفلوئورواکتانسولفونات) هستند.
پیوند C–F قویترین پیوند آلی است؛ در نتیجه PFAS بسیار پایدار و زیستتجمعپذیرند.
اثرات زیستپزشکی و سمیّتی
تجمع در بدن: نیمهعمر زیستی PFOA در انسان ~ ۳–۴ سال، PFOS ~ ۵ سال.
اختلالات هورمونی: تداخل در محور تیروئید و استروژن، کاهش تراز هورمونهای تیروئیدی T₄/T₃.
سمیت مزمن: مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط PFAS با افزایش کلسترول خون، افزایش خطر سرطان کلیه و بیضه، افت ایمنی واکسیناسیون در کودکان، کاهش باروری و وزن تولد پایین را نشان میدهند.
استانداردها و راهنماییها
WHO: پیشنهادی برای مجموع PFOA+PFOS ≤ 0.1 µg/L
EPA آمریکا (Lifetime Health Advisory): PFOS و PFOA هرکدام 0.004 µg/L (4 ng/L)
اتحادیه اروپا: 0.1 µg/L برای مجموع 20 PFAS منتخب در آب آشامیدنی
۲. شیوههای تصفیه و حذف PFAS
جذب سطحی با کربن فعال گرانول (GAC)
حذف مؤثر PFOS (زنجیره طولانی) تا > 90 ٪؛ برای PFOA (زنجیره کوتاه) کارایی کمتر است.
نیاز به تعویض دورهای ستون و مدیریت پساب ثانویه.
رزینهای تبادل یونی آنیونی قوی (SAX/IEX)
حذف > 95 ٪ گونههای زنجیره بلند و کوتاه؛ امکان بازیابی و احیای رزین.
اسمز معکوس (RO) و نانوفیلتراسیون (NF)
حذف بالای > ۹۰–۹۸ ٪ برای اکثر PFAS؛ تولید آب پساب شور با تمرکز بالا.
الکتروشیمیایی (Electrochemical Oxidation)
در محلول آبی یا بر روی الکترود ویژه (مثلاً بوروئیدی) PFAS را به CO₂ و فلوئوراید میشکند؛ فناوری در حال توسعه با مصرف انرژی نسبتاً بالا.
پیرولیز و سوزاندن با دمای بالا
برای لجن و رسوبات حاوی PFAS؛ دماهای > 1,000 °C برای شکست پیوند C–F مورد نیاز است.
Advanced Oxidation Processes (AOPs)
بهتنهایی معمولاً کافی نیستند، اما در ترکیب با فرایندهای دیگر (مثلاً پلیفلوئوراید تجمیعی) میتوان راندمان را افزایش داد.
۳. روشهای اندازهگیری آزمایشگاهی
LC–MS/MS (EPA Method 537.1 / 533.0)
جداسازی و کمیسازی PFOA, PFOS و دهها PFAS دیگر در سطح ng/L.
HRMS (High‑Resolution MS)
کشف PFAS ناشناخته و اصطلاحاً “Unknown Peak Screening”.
TOP Assay (Total Oxidizable Precursor Assay)
اکسیداسیون پیشتصفیه PFAS پیشماده (Precursors) به PFAAs قابلاندازهگیری → برآورد بار کلی «قابلیت آزادسازی».
Combustion Ion Chromatography (CIC)
اندازهگیری مجموع فلوئوراید – تعیین «Total Organic Fluorine» (TOF) و «Extractable Organofluorine» (EOF)
ELISA Kits و Bioassays
کیتهای ایمونولوژیک برای PFOA/PFOS: غربالگری سریع (حد تشخیص ~ 1–10 ng/L)، نیاز به تأیید LC–MS/MS.
۴. روشهای سنتی حسی و چشمی
بو و طعم:
PFAS در سطوح محیطی بیبو و بیطعم هستند و هیچ نشانه حسی مستقیم ندارند.
رنگ و کدورت:
آب آلوده به PFAS شفاف و بیرنگ باقی میماند؛ هیچ تغییر ظاهری ایجاد نمیکند.
۵. سایر روشهای ساده و پیشرفته
نوارهای تست میدانی (Test Strips / Pocket Sensors)
پوشش رزین SAX یا حسگر اپتیکی با انتخابپذیری محدود؛ تغییر رنگ در مقابل PFOS/PFOA ≥ 0.1 µg/L.
µPADs (Microfluidic Paper‑Based Devices)
استفاده از آنتیبادیها یا MIP برای تشخیص رنگسنجی PFAS در پلاسما یا آب.
Passive Samplers (POCIS / SPMD)
جذب پیوسته PFAS از جریان آب برای دورههای 14–28 روزه → نمونهبرداری با غلظتسازی بالا.
آنالیز فلوئوراید آزاد (Ion‑Selective Electrode)
پس از اکسیداسیون پیشتصفیه (AOP یا خورشیدی) برای تخمین TOF; نتیجه نیمهکمی.
۶. علائم و نشانههای محیطی وجود PFAS
منابع آلودگی
پایگاههای هوایی و کاربری AFFF (کفهای آتشنشانی)، کارخانههای تورتوژنی و رنگسازی، محلهای دفن ضایعات الکترونیکی و صنایع تفلونکاری.
اثر بر اکوسیستم آبی
تجمع PFAS در بافت ماهیها (ماهی قزلآلا، سالمون) و آبزیان بالادستی; قابلیت زیستفراگیری در زنجیره غذایی.
سمیت حاد برای Daphnia magna (LC₅₀ ~ 10–100 µg/L بسته به PFAS) و کاهش بقای لارو ماهیان.
شاخصهای شیمیایی و بیوشیمیایی
نسبت PFOS/PFOA بالا در آبهای اطراف پایگاههای آتشنشانی.
افزایش آنزیمهای کبدی (ALT/AST) و تغییرات در بیان ژنهای حامل PPARα در ماهیها و جوندگان.
جمعبندی مهندسی:
نظر به پایداری و زیستتجمع PFAS، پایش دورهای آب آشامیدنی با ترکیبی از «LC–MS/MS + TOP Assay + CIC» و استفاده از سامانههای چندمرحلهای «رزین IEX + GAC + RO + الکتروشیمی» برای حذف مؤثر این ترکیبات ضروری است. در شرایط میدانی میتوان از test strips و passive samplers برای غربالگری اولیه بهره برد و نمونههای مشکوک را جهت تأیید دقیق به آزمایشگاههای مرجع ارسال نمود.