نکات و خطرات گلیفوزات (Glyphosate) در آب آشامیدنی
۱. نکات و خطرات گلیفوزات (Glyphosate) در آب آشامیدنی
ویژگیهای شیمیایی
گلیفوزات (N‑(فوسفونومتیل)گلیسین) یک علفکش وسیعالطیف است که بهصورت نمکهای ایزوپروپامینیوم یا آمونیومی تجاری عرضه میشود.
نسبتاً قطبی و محلول در آب (حدود ۱–۱۲ g/L بسته به pH)، با پایداری شیمیایی متوسط در محیطهای خنثی.
منشأ ورود به آب
شستشوی مزارع پس از سمپاشی، رواناب خاکهای کشاورزی، نشت از مخازن ذخیره و ایستگاههای پمپاژ سموم
خطرات بهداشتی
حاد: در آب با غلظتهای زیر 1 mg/L معمولاً سمیت حاد قابلملاحظه ندارد.
مزمن: برخی مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط احتمالی با اختلالات کلیوی–کبدی، اختلالات هورمونی و سرطانهای خاص (گروه 2B IARC) را بررسی کردهاند؛ اما شواهد قطعی هنوز مورد بحث است.
تأثیرات بومشناختی: سمیت بالا برای بیمهرگان آبزی (Daphnia spp.) و جلبکهای فتوسنتزکننده در غلظتهای چند میلیگرمبرلیتر.
استانداردها و حد مجاز
WHO: ۰.۷ mg/L (Guideline)
EPA آمریکا: ۰.7 mg/L (MCLG) و ۷ mg/L (MCL)
اتحادیه اروپا: ۰.1 µg/L برای مجموع گلیفوزات و متابولیت آمید آمینومتیلفسفونیک (AMPA)
۲. شیوههای تصفیه و حذف گلیفوزات
جذب سطحی (Adsorption)
کربن فعال گرانول (GAC): حذف ۵۰–۷۰ ٪ بسته به زمان تماس و دانهبندی
بیوچار اصلاحشده: با گروههای عاملی آهنی یا آمینی برای جذب انتخابی گلیفوزات
فرآیندهای غشایی (Membrane Processes)
اسمز معکوس (RO): حذف > ۸۰ ٪
نانوفیلتراسیون (NF): حذف ۵۰–۶۵ ٪ بسته به ممبران
اکسیداسیون پیشرفته (AOPs)
O₃/H₂O₂ یا UV/H₂O₂: تجزیه رادیکالی پیآمدهای فسفونیک و شکستن پیوند C–N
فنتون (Fe²⁺/H₂O₂): راندمان تخریب ۶۰–۸۰ ٪ در pH اسیدی
کاتالیز بیولوژیک (Biodegradation)
باکتریهای تخصصی (مثل Pseudomonas sp.، Agrobacterium sp.) که قادر به هضم پیشرط فسفونیک و تولید AMPA و CO₂ هستند
راکتور بیوفیلتر با تأمین اکسیژن و مواد مغذی ثانویه
رسوبدهی شیمیایی (Co‑precipitation)
افزودن آلومینیم سولفات یا آهن کلرید → جذب همراه با فلوکهای هیدروکسیدی
۳. روشهای اندازهگیری آزمایشگاهی
LC–MS/MS
روش استاندارد برای تفکیک گلیفوزات و متابولیت AMPA؛ حد تشخیص ~ 0.01–0.05 µg/L
ELISA Kits
کیتهای ایمونوسانتیفیکسی: غربالگری سریع با حد تشخیص ~ 0.1 µg/L
مناسب نمونههای میدانی؛ تأیید با LC–MS/MS الزامی است
Ion Chromatography (IC) Coupled with MS
جداسازی آنیونی فسفونات و آمینومتیلفسفونیک
Colorimetric Methods
واکنش گلیفوزات با نیترات نقره یا معرفهای فسفونات → تشکیل کمپلکس فلزی قابلاندازهگیری در λ≈660 nm؛ حد تشخیص ~ 0.5 mg/L
۴. روشهای سنتی حسی و چشمی
بو و طعم:
گلیفوزات در غلظتهای محیطی بیبو و بیطعم است؛ هیچ نشانه حسی ندارد.
رنگ و کدورت:
آب حاوی گلیفوزات شفاف و بیرنگ باقی میماند.
آزمون سادهسازیشده (Field Test Kit)
افزودن معرف رنگسنج فسفونات (مثل نیترات نقره) و مشاهده تغییر رنگ زرد تا نارنجی (نیمهکمی)
۵. سایر روشهای ساده و پیشرفته
نوارهای تست (Test Strips)
آغشته به آنتیبادی گلیفوزات: تغییر رنگ متناسب با غلظت در محدوده ppb
µPADs (Microfluidic Paper‑Based Devices)
مناطق واکنش ELISA یا رنگسنجی فسفونات با خوانش موبایلی
سنسورهای الکتروشیمیایی
الکترودهای پوششدار با MIP برای گلیفوزات: پاسخ پتانسیلی یا جریان
Passive Samplers (POCIS)
جذب تدریجی گلیفوزات و AMPA روی رزین آنیونی در دوره ۷–۱۴ روزه؛ مناسب پایش بلندمدت
۶. علائم و نشانههای محیطی وجود گلیفوزات
منابع آلاینده
نزدیک مزارع ذرت، پنبه، کلزا و دیگر سطوح وسیع سمپاشیشده
جریانهای آب ناشی از بارندگی پس از کاربرد سموم
اثر بر اکوسیستم آبی
سمیت برای بیمهرگان (Daphnia magna) با LC₅₀ ≈ 10–40 mg/L
تجمع AMPA در بافت گیاهان آبزی و کاهش تنوع جلبکی
شاخصهای بیوشیمیایی
افزایش بیان ژنهای مرتبط با سمزدایی (پیرفت فسفوریلازها) در میگوها و ماهیان کوچک
تغییر در فعالیت آنزیمهای فسفاتاز در بافتهای کبدی
جمعبندی مهندسی:
گلیفوزات بهدلیل محلولیت و پایداری متوسط در آب، نیازمند پایش دقیق با روشهای LC–MS/MS یا ELISA و استفاده از سامانههای ترکیبی «ADSORPTION (GAC/Biochar) + AOP + BIODEGRADATION + RO/NF» برای حذف مؤثر آن و متابولیت AMPA است. در میدانی، µPADها و نوارهای تست میتوانند برای غربالگری اولیه بهکار روند و نمونههای مشکوک را برای تأیید قطعی به آزمایشگاه ارسال نمود.