اندازه گیری اکسیژن محلول DO

درحال مشاهده: اندازه گیری اکسیژن محلول DO

ادعونی اهدای خون

اندازه گیری اکسیژن محلول DO

۱۳۸۹/۱۰/۲۶

5:24

امیرحسین ستوده بیدختی

وسایل مورد نیاز:

1- بطریBOD 300میلی لیتری

2- پیست

3- پیپت2،5،20میلی لیتری

4-ارلن 250میلی لیتری

5-بالن ژوژه200یا250میلی لیتری

6-پوآر

مواد شیمیایی مورد نیاز:

1-محلول سولفات منگنز:

364گرم(MNSO4.H2O) رادر DDWحل کرده و تا یک لیتر رقیق میکنیم.

2-محلول آزاید،ید،قلیا:

500گرم NAOHجامدو135گرم یدید سدیم(NaI)رادر DDW(آب مقطر 2بار تخمیر)حل کرده وتا یک لیتر رقیق می کنیم وبه این محلول 10گرم NaN3(آزاید سدیم)حل شده در 40میلی لیترDDW اضافه میکنیم.

3-اسید سولفریک غلیظ:

H2SO4حدود 36نرمال: 1میلی لیتر معادل حدودا 3 میلی لیترماده آزاید یدید قلیا می باشد.

4-محلول نشاسته :

10گرم نشاسته قابل حل با خلوص آزمایشگاهی و چند میلی لیتر DDWرا در بشر ریخته این امولسیونرا در 400میلی لیتر DDW بریزیدوتا حدود 500 میلی لیتر رقیق کنیدوتا چند دقیقه بجوشانید.بین صورت محلول نشاسته به دست می آید.

5-محلول ذخیره تیوسولفات سدیم0.1 نرمال:

24.82 گرم Na2S2O3 رادرDDW جوشانده و خنک کرده وتا یک لیتر رقیق می کنیم.این محلول را با اضافه کردن 5 میلی لیتر کلروفوم یا یک گرم NAOH برای هر لیتر می توان نگهداری کرد.

6-تیترانت Na2S2O3استاندارد 0.025 نرمال:

250میلی لیتر استاندارد ذخیره شده را تا یک لیتر رقیق می کنیم و دقیقا یک میلی لیتر آن معادل 200میکرو گرم اکسیژن محلول در لیتر است.

7-دی کرومات پتاسیم استاندارد 0.025 نرمال:

تقریبا 3 گرم K2Cr2O2 را به مدت 2 ساعت در دمای 103 درجه سانتی گرادخشک کرده ودقیقا 1.226 گرم آن را در DDW حل کرده وتا یک لیتر رقیق می کنیم

8-اسید سولفریک 10درصد:

با احتیاط 50 میلی لیتراسید سولفوریک غلیظ را به 300 میلی لیتر DDWاضافه می کنیم وپس از خنک کردن تا 500 میلی لیتر رقیق می کنیم.

استاندارد کردن:

استاندارد کردن تیوسولفات: تقریبا 2 گرم KI(یدید پتاسیم عاری از نیترات)رادر 150میلی لیتر DDW   را در بالن 500 میلی لیتری حل می کنپیم سپس 10 میلی لیتر اسید سولفوریک 10 درصد وبعد از آن 20 میلی لیتر K2Cr2O7 با نرمالیته 0.025 نرمال اضافه می کنیم وبرای 5 دقیقه در تاریکی قرار می دهیم وتقریبا تا حجم 400 میلی لیتری رقیق می کنیم وبا محلول تیو سولفات 0.025 نرمال تیتر می کنیم.

تئوری آزمایش:

اکسیژن محلول شاخصی مربوط به کیفیت آب است. گرچه اکسیژن محلول ارتباط مستقیمی با کیفیت آب آشامیندنی ندارد ولی وجود آ در آبهای سطحی بقای آبزیان را امکان پذیر می سازد و از طرف دیگر به عنوان شاخصی است برای تعیین غلظتن مواد ارگانیکی و مغذی در آب . میزان کم اکسیژن محلول در آب اکثرا دلالت بر غلظت زیاد مواد آلی در حال تجزیه در آب دارد.نظر به اینکه مواد ارگانیکی به وسیله باکتری ها تجزیه می شوند بنابراین برای تجزیه آن به وسیله این موجودات اکسیژن آب پیوسته تقلیل می یابد و در نتیجه در اثر تهی شدن اکسیژن در اکوسیستم های آبی مرگ و میر موجودات آبزی حتمی خواهد بود.

عوامل موثر بر حلالیت اکیسژن در آب:

1-درجه حرارت

2-فشار جزئی اکسیژن در تماس با آب

3-شوری آب

عوامل کنترل کننده موجودیت اکسیژن در آب های طبیعی:

1-مقدار مخلوط شدن اکسیژن بین هوا و آب

2-اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی

3-اکسیژن مورد نیاز شیمیایی

نحوه انجام آزمایش:

1- بطری BOD300 میلی لیتری را با نمونه آبکشی کرده وبا 300 میلی لیتر نمونه پر کرده دمای نمونه را یادداشت می کنیم.(نمونه را آرام   آرام اضافه می کنیم تا حباب ایجاد نشود)

2-سرپوش شیشه را برداشته و 2 میلی لیتر MNSO4 وسپس 2 میلی لیتر آزاید ید قلیایی اضافه می کنیم (این مواد را در زیر سطح نمونه   وارد می کنیم تا هوا وارد نمونه نشود) سرپوش را گذاشته و حدافل 15 بار ظرف را وارونه می کنیمتا مخلوط به طور کالمل حل شود.بعد از به هم زدن فلوکهای قابل مشاهده تشکیل می شود.

Mnso4 + 2NaoH + 1/2 O2 ……….. MnO2 + Na2So4+ H2o

3. فورا 2 میلی لیتر اسید سولفوریک غلیظ به آن اضافه می کنیم وسرپوش را می گذاریم تا رسوب حل شود.

MnSo4 + H2So4 + KI…………….MnSo4 +I2 + K2So4+ 2 H2O

4-بورت را با تیوسولفات بعد از آبکشی کردن پر می کنیم.

5-203میلی لیتر از نمونه را در ارلن 250 میلی لیتری وارد می کنیم.

6-نمونه را با تیوسولفات تا بروز رنگ زردکمرنگ در مقابل زمینه سفید تیتر می کنیم.

7-1تا2 میلی لیتر محلول نشاسته را اضافه کرده وتیتراسیون را تا ظهور رنگ بی رنگ (از آبی به بیرنگ ) ادامه می دهیم.در پایان تیتراسیون محلول باید حداقل 20 ثانیه بی رنگ باقی بماند.

نتيجه گيري :

میزان Do اندازه گیری شده در نمونه آب با توجه به استاندارد آن نشان دهنده غلظت خوب میزن Do در نمونه آب می باشد.

منابع:

1-سوزان ای کگ لی، اندوروز جوی. ترجمه: زکامی رحمت، حسن نیا صادق. شیمی آب. دانشگاه گیلان 1383. صفحه47

مطالب تصادفی: